Cornelia Frederika van Lit

Annemiek over Cornelia Frederika van Lit

'Mijn overgrootmoeder, Cornelia Frederika van Lit, is op 14 mei 1940 bij het bombardement van Rotterdam omgekomen. Zij is begraven, in haar werkschort, op de speciale erebegraafplaats in Crooswijk. Zij is omgekomen in de omgeving van de Baan, op weg naar huis vanaf haar werk. Op straat dus. Haar echtgenoot, Jacobus Wilhelmus Van der Meulen,  heeft het bombardement in eerste instantie overleefd, maar verloor wel een been. Hij is opgenomen in een ziekenhuis in Arnhem en is daar aan zijn verwondingen overleden. En aan zijn verdriet, zo gaat het verhaal. Dit was de tweede echtgenoot van de oma. Haar eerste man was jong overleden. 

Agniesebuurt
Mijn grootmoeder, Cornelia Frederika Romijn, woonde met haar gezin in de Schoterbosstraat in de Agniesebuurt. Met echtgenoot Johannes Theodorus Berendsen en de kinderen Joop, Cor en Mia. Ook hun huis was gebombardeerd en mijn opa heeft zijn dochter Cornelia Frederika Berendsen eigenhandig uit het puin gegraven. Het gezin overleefde het bombardement, maar was wel alles kwijt. Via Oostvoorne en Zutphen kwam het gezin uiteindelijk in Arnhem terecht waar nog twee kinderen werden geboren. Irene in 1941 en (mijn moeder) Bep in 1943. Ook daar kon het gezin niet blijven. Bij de Slag Om Arnhem werden ze geëvacueerd en woonden ze in een kas op een boerenerf, waar zij regelmatig in een aardappelkuil moesten schuilen. Daar is dochter Irene overleden aan een blindedarmontsteking, er kon geen arts komen in de Sperr-tijd. 

Na de oorlog weer terug naar Rotterdam
Mijn tante Mia vertelt dat kinderen in hun straat in Arnhem niet met haar mochten spelen, want "dit waren vluchtelingen uit Rotterdam". Hun huis daar was ingericht met behulp van een fonds voor vluchtelingen. Toen zij terugkeerden naar Arnhem was dit huis leeggeplunderd en waren zij weer alles kwijt. Uiteindelijk zijn zij na de oorlog teruggekomen naar Rotterdam.

Nog steeds nachtmerries
Mijn opa vertelde altijd heel veel over de oorlog, ik was daardoor als kind al gefascineerd en ben zelfs geschiedenis gaan studeren. Nu realiseer ik me dat hij nooit over het bombardement sprak. Mijn tante Mia heeft nog steeds nachtmerries maar wil toch graag praten over wat zij heeft meegemaakt, omdat het belangrijk is om niet te vergeten.'